Na een rit van twee uur komen we aan bij ’t Eethuisje op de Voscheheugte. Na een warm welkom leggen we te voet het laatste stukje naar onze accommodatie af. De drie duurzame trekkershutten staan verspreid over het landschap. Het is een mooi gezicht, de trekkershutten hebben een bijzondere vorm en lijken daardoor op drie kunstwerkjes.
Twee trekkershutten (de vos en de ree) zijn ingericht voor 6 personen met eigen badkamer en keuken. De andere trekkershut (de fazant) is voor 2 personen en beschikt over een keukentje en eigen toilet, voor een warme douche kun je gebruik maken van de sanitaire voorzieningen op de camping. We pakken onze spullen uit en kruipen onder de wol. We zijn nieuwsgierig naar deze mooie plek in het daglicht!
Ontbijten bij t’ Eethuisje
De volgende ochtend genieten we van het uitzicht over de akkers van Drenthe. Je voelt je bijna alleen op de wereld. We beginnen de dag met een stevig ontbijt bij ’t Eethuisje, dat zo’n 100 meter van de trekkershutten vandaan ligt.
Voormalig kamp Westerbork
Na het ontbijt rijden we richting voormalig kamp Westerbork. We wandelen drie kilometer door de bossen, door het voormalige kamp, lezen de bijschriften en luisteren naar indrukwekkende verhalen. Verhalen waarvan ik niet weet hoe ik ze hier moet beschrijven, maar één ding is zeker: het is indrukwekkend en confronterend.
Kampvuur
Die middag steken we het kampvuur aan op de Voscheheugte en genieten we van de rust en het uitzicht vanuit onze trekkershut. Het is ondanks de tijd van het jaar heerlijk buiten. In onze winterjassen kruipen we om het vuur. Wanneer het echt donker begint te worden slenteren we richting ’t Eethuisje. De haard staat aan en het is er gezellig druk. We nemen plaats aan een tafeltje dicht bij de open haard. Heerlijk! Chantal en Ruben zijn sinds een jaar de trotse eigenaren van dit knusse eethuisje. Het is duidelijk te merken dat dit hun droom is. Alles is tot in de puntjes geregeld en ze doen er alles aan om het iedereen naar zijn zin te maken.
Diner bij t’ Eethuisje
De hele dag hebben we buiten doorgebracht en hebben lekkere trek gekregen. We gaan voor het viergangen verrassingsmenu. En dat valt niet tegen! Ruben maakt gebruik van de beste streekproducten en serveert ons een combinatie van vlees en vis. Zo lekker! En als klap op de vuurpijl een toetje van gekarameliseerde peer en witte chocolade bavarois met rode vruchtentopping. Oja, en niet te vergeten de pure chocoladesaus. Rozig van de wijn en het lekkere eten lopen we terug naar de trekkershut.
Het Mantingerveld
We vallen als een blok in slaap en worden de volgende ochtend wakker van een waterig zonnetje dat door het raam naar binnen schijnt. We lezen onze boeken en genieten nog één keer van een ontbijtje bij t’ Eethuisje. Met een volle buik rijden we richting het Mantingerveld waar we een wandeling maken over de heide.
Dé plek om tot rust te komen
Na een heerlijk relaxed weekend op de heide gaan we voldaan weer naar huis. De Voscheheugte is dé plek om even helemaal tot rust te komen, om lekker te eten en om te genieten van het Drentse landschap.
Ik begrijp helemaal waarom Gervaise (de eigenaresse van het terrein) verliefd is geworden op deze plek en de trekkershutten hier heeft geplaatst. Een unieke plek in Nederland, bijzonder en absoluut het bezoeken waard.
Wil je ook in één van de drie trekkershutten overnachten? Kijk dan even op de website van de Voscheugte.
Deel dit bericht op social media!